hobby

Olenka

Witam!!!
Niebyłam pewna gdzie to dać,ale wydaje mi się że tu będzie pasowa

W Stanach Zjednoczonych całkowicie przypadają na rządy byłego
aktora Ronalda Reagana (rządził od roku 1981 do 1989).
Tego czterdziestego prezydenta USA uważa się za osobę,
która przyczyniła się do upadku komunizmu na świecie,
jako zwycięzcę Zimnej Wojny oraz człowieka, któremu Amerykanie
zawdzięczają odrodzenie konserwatywnych wartości w ich sercach.
Wiele mu zawdzięczamy również My – Polacy.

Ronald Reagan urodził się 6 lutego 1911 w Tampico
w rodzinie irlandzkich imigrantów. Oglądając przedstawienia
w małych teatrzykach szkolnych, odkrył swoją wielką pasję- aktorstwo.
W 1926 roku został zatrudniony jako ratownik w Lowell Park w Dixon.
Wsławił się tam uratowaniem życia 77 osobom w ciągu siedmiu sezonów
letnich. W 1928 roku ukończył Dixon High School, gdzie był
przewodniczącym samorządu studenckiego i brał udział w reprezentacji
szkolnej w koszykówce i piłce nożnej oraz grał w szkolnych
przedstawieniach. Lata 1928-1932 to studia na kierunku ekonomia
i socjologia na Uniwersytecie Eureka w Illinois.
Tu również przewodniczył samorządowi. Nie miał najlepszych wyników
w nauce i już w czasie, gdy był prezydentem na spotkaniu ze
studentami zapytany, jakie są pozytywne strony bycia głową państwa
zażartował" mogłem kazać FBI zakwalifikować moje oceny ze studiów
jako ściśle tajne". W Davenport (Iowa) pracował jako radiowy
komentator sportowy.
Podczas dobrowolnego odbywania przez Reagana służby wojskowej został
on zauważony przez koncern filmowy Warner Brothers i zawarł
siedmioletnią umowę. Zarabiał nieźle jak na amatora w tamtych czasach,
200$ tygodniowo. Zadebiutował w roli reportera sportowego w filmie
"Love is on the air". W latach II wojny światowej umiejętności
kapitana armii USA były wykorzystywane w materiałach propagandowych.
W Hollywood Reagan poznał swoją pierwszą żonę, nagrodzoną
Oskarem aktorkę Jane Wyman (rozwód w 1948, dwoje dzieci).
Mimo występowania w rolach drugoplanowych u boku gwiazd –
nigdy nie wyszedł poza główne role. W 1952 roku ożenił się
z Nancy, ma z tego związku dwójkę dzieci. Po zrealizowaniu
pięćdziesiątego trzeciego (i ostatniego) filmu pod tytułem
"Hellcats on the Navy" (1957), do połowy lat sześćdziesiątych
występował w telewizji jako organizator widowisk i przedstawiciel
firm. W roku 1954 podpisał kontrakt z General Electric na półgodzinny
show telewizyjny opiewający na kwotę 3500$ tygodniowo.
W tym też czasie pod wpływem głośnego procesu komunistycznego
szpiega Algera Hissa, który szpiegował na rzecz ZSRR będąc
znaczącym politykiem w rządzie Franklina D. Roosvelta,
Reagan stał się zdecydowanym antykomunistą.

Od 1941 roku zaczęły się ujawniać jego zainteresowania polityką.
Jako działacz Związku Zawodowego Aktorów (prezes w latach 1947-52),
poszukiwał swej politycznej tożsamości początkowo u demokratów,
w 1962 roku przeszedł jednak do obozu republikanów.
W przemyśle rozrywkowym nauczył się trudnej sztuki negocjacji
z bossami przemysłu filmowego. Jak sam później stwierdził
"po negocjacjach z producentami filmowymi negocjacje
z Gorbaczowem to była łatwizna". W 2 lata później Reagan rozpoczął
zwycięską kampanię wyborczą jako kandydat na stanowisko
gubernatora Kalifornii (1966), przy czym jego kampanie wspierały
takie gwiazdy jak J. Wayne i W. Disney (kadencja w latach 1967-75).
Jako sprawny administrator cało przeprowadził Kalifornię przez
krótki okres zafascynowania lewicą końca lat sześćdziesiątych.
W nominacji na kandydata Partii Republikańskiej na prezydenta
(wybory w 1976) przegrał jednak z G. Fordem. W ciągu następnych
lat zyskał rozgłos jako twardy i konsekwentny zwolennik twardego
kursu. W trudnych czasach wyścigu zbrojeń wzbudził nadzieję,
że będzie silnym stróżem moralności i porządku.
Amerykanie nie zawiedli się. Po przytłaczającym zwycięstwie nad
demokratą J. Carterem Reagan objął 20.01.1981 urząd prezydencki.
W dwa miesiące później został ranny w zamachu (postrzał w płuca).

1984 ponownie wygrywa wybory zdobywając najwyższą w historii USA
ilość głosów elektorskich - 525. Stylem sprawowania władzy będącym
połączeniem stanowczości Theodora Roosevelta i luzu Calvina Coolidge’a
zdobywa sympatię społeczeństwa i w czasie prezydentury cieszy się
niezmiennie 70% poparciem.

Kiedy Reagan zasiadał na fotelu prezydenckim, kraj był pogrążony
w recesji. Doprowadził kraj do dobrobytu, który przez kadencję Busha
i z małymi wahaniami Clintona trwa do dzisiaj. Działania swoich
poprzedników, a zwłaszcza Cartera w stosunku do gospodarki Reagan
określił następująco: "Jeśli działa, opodatkuj. Jeśli nadal działa,
wprowadź regulacje. Jeśli przestało działać, subsydiuj".
Po okresie budowania "Great Society", którego filozofia choć
w teorii szlachetna sprowadzała się w praktyce do tego, że nieliczni
pracowali na coraz liczniejsze rzesze beneficjentów pomocy społecznej,
po nieudolnych rządach Forda i Cartera, Reagan zastał gospodarkę
w opłakanym stanie. Dość powiedzieć, że po raz pierwszy w historii
USA była dwucyfrowa, dwunastoprocentowa inflacja.
Dodatkowo gospodarka znajdowała się w stanie stagflacji.
Nie mogąc sobie poradzić z problemami gospodarczymi "keynesowscy"
doradcy Cartera szybko ukuli teorię, że gospodarka kapitalistyczna
osiągnęła już szczyt możliwości i trzeba pogodzić się z tym co jest.
Oczywiście byli w błędzie. Wystarczyło, że czasie swojej prezydentury
Reagan zmniejszył podatki (górny próg z 70% do 28%), wydał ustawy
deregulacyjne przywracające zasady wolnej konkurencji, nie pozwalał
na wprowadzanie protekcjonistycznych ceł, zdyscyplinował politykę
monetarną, a dzięki tym posunięciom lata prezydentury Reagana
to okres prosperity. Powstało 20 mln nowych miejsc pracy,
bezrobocie spadło z 12% do 5,5%, inflacja spadła do 4-6%,
stopy procentowe obniżono z 21% do 10%. Wzrost dochodu
narodowego utrzymywał się nieprzerwanie od 1982 roku przez 7 lat
na poziomie 3,5%. Ilość osób zarabiających rocznie powyżej
miliona dolarów wzrosła z 5.000 do 35.000.

Krytycy atakowali Reagana za pozostawienie gigantycznego deficytu
budżetowego. W dużej mierze był to wynik rozkręcenia wyścigu zbrojeń
i wystarczyło, że zimna wojna została wygrana a wydatki na zbrojenia
zmalały tak, że dzięki świetnie funkcjonującej gospodarce już budżet
1998 roku miał niewielką nadwyżkę. Sytuacja ta przypomina tę z okresu
wojny domowej, gdy wydatki wojenne spowodowały deficyt budżetowy,
ale w rezultacie zniesienia niewolnictwa nastąpił boom gospodarczy
i już wkrótce były znaczne nadwyżki budżetowe. Paradoksalnie też
deficyt budżetowy za prezydentury Reagana nie pozwalał mającym
przewagę w obu izbach demokratom na zwiększanie wydatków z budżetu
(poza zbrojeniowymi rzecz jasna).

Reagan był wielkim politykiem i mężem stanu. Na polu polityki
międzynarodowej zdobył sobie przydomek Wielkiego Wizjonera.
Od podstaw zdefiniował politykę USA w stosunku do ZSRR. Nie było już
mowy o wykorzystywanej przez ZSRR do instalowania komunistycznych
rządów w kolejnych krajach, polityce współistnienia, negocjacji i
ustępstw. Była mowa o walce USA z "imperium zła". Walce, którą Reagan
postawił sobie za cel wygrać i celu dopiął. Podejmując dziejowe
zadanie zniszczenia w świecie komunizmu w pierwszym rzędzie musiał
pokonać Reagan niechęć do swoich planów amerykańskich opiniotwórczych,
lewicowo - liberalnych dziennikarzy, polityków, sowietologów
i innej maści specjalistów. Oto przykład wypowiedzi (z 1984 r.)
ekonomisty laureata nagrody Nobla Johna Kennetha Galbraitha:
"System radziecki dokonał wielkiego materialnego postępu w ostatnich
latach. Widzi się zamożne społeczeństwo na ulicach... wspaniałe
restauracje i sklepy. System radziecki odnosi sukcesy,
ponieważ w przeciwieństwie do gospodarek zachodnich w pełni
wykorzystuje zasoby ludzkie."
Reagan rozpoczął swoją krucjatę w bardzo nieprzychylnej atmosferze
postępowych mediów, tymczasem ZSRR zbroił się coraz bardziej i ktoś
musiał to zatrzymać. W takiej nieprzychylnej ZSRR atmosferze
rozpoczął Reagan samotną krucjatę przeciwko komunizmowi.

Dzięki swojej nieugiętości i wsparciu Margaret Thatcher,
Helmuta Kohla i Jana Pawła II rozmieścił w Europie, w odpowiedzi na
radzieckie, amerykańskie rakiety średniego zasięgu. Rozpoczął program
antyrakietowego sytemu obronnego znanego pod nazwą "gwiezdnych wojen".
W 1987 podpisał w Waszyngtonie z M. Gorbaczowem układ o likwidacji
rakiet krótkiego i średniego zasięgu oraz programu Intermediate
Nuclear Force. Rok wcześniej doszło do bezprecedensowego
spotkania dwóch przywódców w Reykjaviku. Dzięki programowi STAT
(Strategic Arms Reduction Talks) oba kraje ograniczyły liczbę głowic
jądrowych o 50%, co pozwoliło zwolnić wyścig zbrojeń.

Przeprowadził także akcję przeciw partyzantce komunistycznej
w Nikaragui i Angoli. Wspomagał militarnie nowy, nie-sandinowski
rząd Salwadoru i Afgańskich Talibów. W październiku 1983 dokonał
interwencji zbrojnej w Granadzie. Na ataki terrorystów odpowiadał
atakiem, jak miało to miejsce w Libanie, kiedy lotnictwo amerykańskie
zbombardowało Trypolis w kwietniu 1986. Dążył również do zwiększenia
wpływów amerykańskich na Bliskim Wschodzie. Wsławił się
doprowadzeniem do uwolnienia przetrzymywanych w Iranie przez
444 dni 52 amerykańskich zakładników.

Zmarł po ciężkiej chorobie 5 czerwca 2004 roku.

Pozdrawiam Oleńka Wink

Matejko

Cześć Oleńka !!

Przeczytałem - ciekawe, suche fakty.
Aczkolwiek miło było sobie przypomnieć, jak to dolar był najważniejszą walutą na polskich bazarach. Wink

Jednak, za zakończenie postu, powinnaś dostać Złoty Medal, albo Mistrzostwo Forum... Wink